Alfred van Cleef Het verdwaalde eiland opnieuw leverbaar
Bij Uitgeverij Fosfor is in juni 2015 Het verdwaalde eiland als e-book heruitgegeven.
Voor € 4,99 te downloaden.
- gepubliceerd in Duitsland en de Verenigde Staten
- geprezen door Die Zeit en The Economist
- eerste veertig bladzijden opgenomen in de Duitstalige bloemlezing Inselgeschichten, met eilandverhalen van o.a. Heinrich Heine en Primo Levi
Het verdwaalde eiland
Amsterdam op 37°50′ zuiderbreedte
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam, 1999
Inhoud
Het verdwaalde eiland is het opzienbarende verhaal van Alfred van Cleefs obsessie voor het eenzaamste eiland ter wereld: Amsterdam. Pas na een jarenlange strijd tegen een halsstarrige Parijse bestuurder krijgt Van Cleef toestemming voor een langdurig verblijf op deze Franse vulkaantop in de Indische Oceaan, waar hij in de voetsporen treedt van VOC-kapitein Willem de Vlamingh.
Op Amsterdam zoekt hij de eenzaamheid, maar hij moet zich tevens staande houden in een gemeenschap van zevenendertig baardige mannen: biologen, seismologen en weerkundigen. Het eiland wordt overheersd door honderdduizenden pelsrobben en geelsnavelalbatrossen, die zich maar op één ding toeleggen: de instandhouding van de soort. Het verdwaalde eiland bevat fascinerende gegevens over voortplanting, windstoten en aardschokken, en onvergetelijke geschiedenissen van zelfmoordenaars, zeevaarders en zonderlingen.
Interviews
Televisie
- De tafel van Pam – Alfred van Cleef wordt belaagd door Max Pam, Liesbeth Koenen, Nelleke Noordervliet, Jaap van Heerden en Wim T. Schippers, Net 5, 1999
Radio
- Het Klooster – portret door Erika Mannink, RKK/KRO, 28 juni 2009, radio 5
- VPRO’s Madiwodo – Eilandreizen: in gesprek met Ronald van den Boogaard, VPRO, 21 februari 2002, radio 747
- Cappuccino – interview door Sjors Fröhlich, NCRV, 1 mei 1999, radio 2
- Tros Nieuwsshow – in gesprek met Mieke van der Weij en Peter de Bie, TROS, 24 april 1999, radio 1
Gedrukte media
- Interview door Howard Krol Tijdschrift Man
- Interview door Jan Hopman Grasduinen
Recensies
Nederland
Het verdwaalde eiland
Amsterdam op 37°50′ zuiderbreedte
Meulenhoff, Amsterdam, 1999
Amsterdam – Indische Oceaan
Rainbow, Amsterdam, 2002
Het verdwaalde eiland is met liefde, komisch vernuft, stijlgevoel en historisch besef geschreven. Van Cleef blijkt te rouwen om gedeporteerde familieleden die hij nooit gekend heeft: grootouders, ooms en tantes. Hij vormt de laatste tak van een ontwortelde stamboom. Een dode tak, want tot zijn verdriet is hij onvruchtbaar en kan hij dus geen nakomelingen verwekken – de reden waarom zijn vrouw hem verliet. Het eiland Amsterdam is een eiland van niets, een bodemloze put waar alles in verdwijnt, een lege plek in een nog veel grotere leegte. Maar Van Cleef weet ons te overtuigen van het belang dat die plek voor hem heeft, voor het overwinnen van zijn eigen angst voor de leegte. De literaire prestatie die hij hier levert, is dat er een leegte wordt opgevuld.
NRC Handelsblad
Van Cleef legt een hardnekkigheid aan de dag die door de totale zinloosheid van zijn onderneming een poëtische schoonheid krijgt.
Het Parool
De geografische eenzaamheid van Amsterdam spiegelt perfect de genealogische eenzaamheid van de schrijver.
De Volkskrant
Na lezing van Het verdwaalde eiland is er maar één conclusie mogelijk: gelukkig zijn er nog gekken die naar Amsterdam willen. Van Cleef heeft Amsterdam op formidabele wijze herontdekt voor Nederland.
Haarlems Dagblad
Het verdwaalde eiland van de Amsterdamse journalist Alfred van Cleef is beter dan Boudewijn Büchs boeken. Van Cleef stort geen emmers met feitjes over je heen in een soms belabberde stijl, zoals zijn van eilanden bezeten stadgenoot. Nee, hij heeft een literaire ode geschreven aan het eiland Amsterdam.
Nederlands Dagblad
Van Cleefs verhalen over de geschiedenis van Amsterdam zijn zonder meer interessant, maar maken het boek nog niet bijzonder. Als hij zich had beperkt tot de rol van dit eiland in de geschiedenis van de grote zeevaarders, dan had dit boek gewoon kunnen worden bijgeschoven in de reeks die Boudewijn Büch schreef over al die kleine bewoonde en onbewoonde rotsen in verlaten zeeën. Het mooie van Van Cleefs verhaal is dat hij een doorkijkje geeft in de Franse ambtenarij die belast is met het bestuur over dit eiland.
Trouw
Het verdwaalde eiland is een typisch ‘eilandboek’, een categorie die buiten de wereld van Büch in Nederland moeilijk te plaatsen is, maar ik betwijfel of we op dit gebied meer van Van Cleef te zien zullen krijgen. Het ligt misschien meer in zijn lijn na deze Amsterdam-ervaring een totaal andersoortige extreme uitdaging te zoeken.
Vrij Nederland
Het verdwaalde eiland bevat fascinerende, maar tevens nutteloze gegevens over de voortplanting van dieren, windstoten, stortregens en aardschokken. Onvergetelijk zijn de geschiedenissen van zelfmoordenaars, schipbreukelingen en zonderlingen. Van Cleef weet het zo te brengen dat de lezer zich de negenendertigste tijdelijke bewoner van het eiland waant.
Wereldcontact
België
Stilaan begint alles mooi in elkaar te passen: de familiegeschiedenis, de op de klippen gelopen relatie, het eiland zonder vrouwen, de voortplantingsindustrie der dieren en zijn natuurwandeling naar de krater – de opening waaruit alles is ontstaan. Die samenhang strekt zich, zeer ingenieus, uit tot in details. (…) Voor zover ik uit Van Cleefs verslag kan opmaken, moet Amsterdam van een ontstellende saaiheid zijn. Maar het verhaal dat hij eruit puurt, is een pareltje.
Standaard der Letteren
Het fraaie bij dit alles is dat Van Cleef niet in de val trapt zijn persoonlijke ‘stuurloosheid’ al te zeer naar voor te schuiven. Je verneemt wel dat hij het wat moeilijk heeft gehad met het afscheid van een geliefde, en dat hij wel eens een jointje lust of een goed glas wijn – maar dat is slechts zijdelings aan de orde. Ook in de vermelding van heimweeverschijnselen, de desolate erotiek van gesiliconeerde pin-ups aan de muur en de afgrondelijke aantrekkingskracht van het niets sluipt – heel discreet – iets van persoonlijke tragiek binnen. ‘Dan luisterde ik naar het geblaf van de pelsrobben en probeerde gelukkig te zijn.’ Het verdwaalde eiland is daardoor behalve een documentaire en een reisverslag ook een sympathiek document humain.
De Morgen
In Het verdwaalde eiland toont Van Cleef zich een uitstekend reporter, die gegoten Nederlands schrijft. Zijn low profile maakt dat hij een auteur van te weinig lezers is. Dat zou nu toch echt mogen veranderen.
Weekend Knack
Duitsland
Die verirrte Insel
oder die weite Reise eines unglücklichen Mannes
Marebuch, Hamburg, 2002
Eine Reise zum abgelegensten Punkt der Welt
Piper Verlag, München, 2005
In fascinerende details beschrijft Van Cleef de natuur van het eiland – de zee, de wind, het blaffen van de pelsrobben, de geur van het mos. Deze beschrijvingen zijn echter ondergeschikt aan Van Cleefs onderzoek naar de natuur van de mens, waar hij zich pas vele kilometers verwijderd van de invloed van andere menselijke wezens aan kan overgeven. Een leeservaring aan gene zijde van de dagelijkse routine.
Financial Times
Deutschland
Een aantrekkelijk boek.
Die Tageszeitung
Van Cleef blinkt uit in gedetailleerde beschrijvingen en bezit een aangename ironie.
Die Zeit
Van Cleef schreef een prachtige, unieke, romanachtige reportage waarin hij de essentie van eenzaamheid heeft weten vast te leggen, een boek dat de lezer bij iedere bladzijde een beetje zeeschuim in het gezicht doet waaien.
Hamburger Abendblatt
Met elk welgetroffen woord verdunt de mist die dit mensvijandige stuk eenzaamheid in slierten omhult. De weg was het doel. Zoals zo vaak.
Westfälische Nachrichten
Spannende eilandlectuurKieler Nachrichten
Van Cleef beschouwt de wereld als een astronaut die vanaf zijn ruimteschip de aarde observeert: vanuit een verte die het mogelijk maakt te relativeren.
Deutsche Welle
Met zijn wonderlijke humor slaagt de auteur erin de lezer in zijn grip te houden.
Literature.de
Een prachtig boek
Libri.de
Verenigde Staten/Groot-Brittannië
The Lost Island
Alone Among the Fruitful and Multiplying
Metropolitan Books, New York, 2004
“The Lost Island” is a moving story, funny and endearing at times, immensely sad and disturbing at others. One cannot help but feel for Mr Van Cleef and the profound distress that dogs him. The book also provides a wealth of information about the geography and history of the island, but it distinguishes itself above all as a touching piece on the meaning of human existence.
The Economist
A hilarious and ultimately affecting book.
The Seattle Times
A memoir of compelling honesty and emotional resonance.
Booklist
Van Cleef’s descriptions of the island are clever, but the real fun is the subtle ways in which he uses his dry sense of humor to lampoon French bureaucrats.
Publishers Weekly
Even as humans made their irrevocable changes to the island’s ecology, the island negated their presence. Previous inhabitants have left almost no traces — a name carved in rock, a plaque affixed to a cliff from which a biologist once tumbled to his death. In this context, Van Cleef feels an ironic interest in his own insignificance.
The Washington Post
As sere and scoured as its locale, hard-fought and cleansing for author and reader alike, making for a companionable excursion into forlorness.
Kirkus Reviews