De verborgen ordening

• in het Duits vertaald
• bekroond met de Duitse ITB Buch Award 2013 voor het bijzondere reisboek
• genomineerd voor de Oostenrijkse prijs voor het beste wetenschapsboek 2012 (natuurwetenschappen en techniek)
• door de Nederlandse reisboekhandels gekozen tot het beste reisverhaal van 2010

De verborgen ordening
Een ontdekkingsreis langs de nulmeridiaan
Uitgeverij Cossee, Amsterdam, 2010

RECENSIES

Een reis langs wonderlijke wegen door alledaags Europa, die Van Cleef verweeft met (historische) anekdotes en filosofische beschouwingen over de nullijn. Zijn heldere schrijfstijl en opmerkingsgave draagt de lezer langs de route.
De Volkskrant

Een prachtig reisboek vol gedetailleerde observaties Frénk van der Linden in Kunststof

Hilarisch en met vaardige hand geschreven Tijdschrift Geografie

Gerade das macht den Reiz von Alfred van Cleefs Buch aus, dass es ihn an Orte verschlägt, für deren Besuch es eigentlich keinen Anlass gibt, dass er Menschen trifft, denen normalerweise niemand zuhört, und dass er auf diese Weise Dinge erlebt, die in ihrer ungeheuerlichen Alltäglichkeit spektakulär sind.
Süddeutsche Zeitung

Van Cleef ist ein wunderbarer Erzähler. Seine Reise entlang einer ebenso fiktiven wie realitätsmächtigen Route ist ein Meisterstück reflektierter Abenteuerliteratur und selbst ein faszinierendes Artefakt.
Titel-Magazin

Fragment

Ik reisde van noord naar zuid en zou beginnen in Tunstall, een dorp in het Engelse graafschap Yorkshire, het noordelijkste punt waar de meridiaan land ‘raakt’. Ik hoopte zoveel mogelijk dorpen en steden te bereiken die op de nulmeridiaan lagen en waar ik steeds op zoek zou gaan naar het absolute nulpunt: een lengtegraad van nul graden, nul minuten en nul seconden. Dat kon een afgelegen boerderij zijn, een raamkozijnenfabriek, een snackbar in een troosteloze voorstad, of een open riool in een sloppenwijk. Ik wist van tevoren niet wie ik onderweg zou ontmoeten en wat mij te wachten stond, maar steeds zou ik me kunnen vastklampen aan die ene onzichtbare lijn.

Op een regenachtige zomerdag vertrok ik uiteindelijk per veerboot naar Engeland. In de haven van Kingston-Upon-Hull ging ik van boord en liep in de stromende regen langs een asfaltweg die aan weerszijden was omgeven door muren van opgestapelde containers. De horizon opende zich pas weer op het kruispunt van twee snelwegen waar de bus zou vertrekken. Er was geen weg meer terug, ik was een man van middelbare leeftijd met een rugzak en een onzichtbare lijn als houvast.